«Γράφω για μια γενιά μορφωμένων νέων που δεν πολυπηγαίνει στο θέατρο», δήλωνε το 2003 ο Ιβάν Βιριπάγιεφ, εξέχων εκπρόσωπος της Νέας Ρωσικής δραματουργίας, ο οποίος πλέον ζει εξόριστος στην Πολωνία. Το έργο του «Οξυγόνο» (2002) αποτελεί μανιφέστο της γενιάς των 00s, γραμμένο ως θεατρική πρόζα από δύο πρόσωπα –ένα κορίτσι κι ένα αγόρι με το ίδιο όνομα–, σε συνδυασμό με live dj-set. Η παράσταση οργανώνεται σε δέκα κεφάλαια, σχεδιασμένα σαν μία νέα Καινή Διαθήκη, ξεκινώντας από το «Ου φονεύσεις» και καταλήγοντας σε μια βιβλική Αποκάλυψη, με ερώτημα που διατρέχει το έργο: «τι είναι για σένα οξυγόνο;».

Είκοσι χρόνια αργότερα, ο γνωστός Έλληνας σκηνοθέτης Γιώργος Κουτλής επαναδιατυπώνει το έργο για το σήμερα, προορίζοντας την Κεντρική Σκηνή της Στέγης από τις 21 Νοεμβρίου έως τις 12 Ιανουαρίου να μετατραπεί σε «αρένα» ενός rave party. Οι DJs Reign of Time θα αναμειχθούν με live video art και έναν νεανικό θίασο, που μέσω μιας βλάσφημης ποιητικής προσπαθεί να βρει το αντίδοτο στην ψυχοπολιτική ασφυξία που βιώνουμε. Αυτοί οι νέοι καλλιτέχνες εκφράζουν τις ανησυχίες και τις επιθυμίες μιας ολόκληρης γενιάς που συνεχίζει να αγωνιά και να ελπίζει.

Ο Γιώργος Κουτλής περιγράφει την παράσταση ως έναν ασταμάτητο βακχικό ρυθμό, με πλάσματα που δονούνται στη μουσική των DJs, αναζητώντας τη χαμένη πνευματικότητα τους. Αν σταματήσουν να χορεύουν, φαίνεται πως θα σταματήσουν και να αναπνέουν. Οι ηθοποιοί, μέσω του έργου του Ιβάν Βιριπάγιεφ, αφηγούνται την ιστορία του Σάσα και της Σάσα, ενώ διερευνούν την ανθρώπινη φύση και αναζητούν απαντήσεις σε ένα ζωτικής σημασίας ερώτημα: «Τι είναι για σένα οξυγόνο;».

Καθώς ο Βιριπάγιεφ ανέγραφε το «Οξυγόνο», τον απασχολούσε η θέση του θεάτρου απέναντι στον κόσμο και πώς αυτό εγείρει ερωτήματα. Η κύρια έγνοια του, σύμφωνα με το βιογραφικό του, είναι η πνευματική ανάπτυξη του ανθρώπου μέσω της τέχνης. Το «Οξυγόνο» ανατρέπει τα καθιερωμένα στη θεατρική φόρμα, στοχεύοντας στο να μιλήσει για όλα όσα μας εμποδίζουν να αναπνεύσουμε. «Μπας και νιώθεις τίποτα, θα σου πω την αλήθεια», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο.

Πηγή: ethnos.gr