Όταν η νύχτα σκεπάζει την Μπούτσα, οι «μάγισσες» αναλαμβάνουν δράση, καθώς τότε αρχίζουν οι επιθέσεις των ρωσικών επιθετικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην περιοχή. Αυτή η εθελοντική ομάδα αεράμυνας, γνωστή και ως Μάγισσες της Μπούτσα, απαρτίζεται κυρίως από γυναίκες που εργάζονται νύχτα, συνδυάζοντας την άμυνα της χώρας τους με τις καθημερινές τους επαγγελματικές υποχρεώσεις ως καθηγήτριες, γιατροί και άλλες επαγγελματίες. Οι περισσότερες γυναίκες της ομάδας προσπαθούν να ξεπεράσουν την αίσθηση αδυναμίας που ένιωσαν κατά την εισβολή, όταν οι ρωσικές δυνάμεις κατέλαβαν την Μπούτσα.

Η Βαλεντίνα, μια 51χρονη κτηνίατρος, θυμάται με νοσταλγία πόσο αδύναμη αισθανόταν νωρίτερα, αλλά σήμερα είναι αποφασισμένη να προστατεύσει τη δική της περιοχή. «Είμαι 51 ετών, ζυγίζω 100 κιλά, δεν μπορώ να τρέξω. Νόμιζα ότι θα με έστελναν στα σκουπίδια, αλλά με πήραν!», αναφέρει. Αρχίζει να μιλά για τους φίλους της που είναι στο μέτωπο, υπογραμμίζοντας τη δύναμη και το θάρρος που απαιτεί η αποστολή τους.

Οι Μάγισσες εκπαιδεύονται και εξελίσσονται. Τα Σαββατοκύριακα, συμμετέχουν σε στρατιωτική εκπαίδευση και μαθαίνουν πώς να επιτίθενται σε κτίρια. Η αφοσίωσή τους είναι προφανής με τον κάθε συμμετέχοντα να έχει τους δικούς του λόγους για να πολεμά. Η ίδια η Βαλεντίνα μοιράζεται τις τρομακτικές αναμνήσεις της από την κατοχή και τις βιαιότητες που βίωσε, λέγοντας: «Θυμάμαι την κατοχή. Θυμάμαι τη φρίκη. Θυμάμαι τις κραυγές του ίδιου μου του παιδιού».

Η Ιννα, μία άλλη συμμετοχή στην ομάδα, αναφέρει την προκαλούμενη αίσθηση τρόμου κατά τις αποστολές της, αναγνωρίζοντας ότι η δυνατότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό της και τους άλλους είναι μια σημαντική πρόοδος. «Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα», λέει με περηφάνια, αναφερόμενη στη δύναμη των γυναικών στην Ουκρανία. Ο συνταγματάρχης Verlaty ενημερώνει πως η πλειοψηφία των ανδρών έχει στρατολογηθεί ή έχει αποσπαστεί από το μέτωπο, γεγονός που οδήγησε στη στρατολόγηση γυναικών.

Επικρατεί μια ισχυρή αίσθηση αλληλεγγύης στις Μάγισσες, καθώς όλες είναι συνδεδεμένες από τις δυσκολίες που έχουν βιώσει. Η ιστορία μιας γυναίκας φέρνει δάκρυα στα μάτια των άλλων, καθώς θυμάται τη στιγμή στην οποία έπρεπε να λάβει μια δύσκολη απόφαση, ενώ οι ρωσικές δυνάμεις έκαναν την εμφάνισή τους. Άλλες γυναίκες επισημαίνουν τη σημασία της μετάβασης από το ρόλο του θύματος στον ρόλο του δράστη και θυμούνται με περηφάνια πώς ξεκίνησαν να μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν όπλα.

Η βραδιά τους περνάει με αναμνήσεις, γέλια και στιγμές ενδυνάμωσης, αλλά και με τον σταθερό στόχο τους να φέρουν την ελευθερία στην πατρίδα τους. «Δεν θα τελειώσει χωρίς εμάς», αναφωνούν, ενισχύοντας τη δύναμη και την αποφασιστικότητα που διέπει την ομάδα τους.

Πηγή: ethnos.gr