Οι στρατηγοί της Ιταλίας, ντυμένοι με τις μεγάλες στολές τους, επιδίωξαν να καταλάβουν την Ελλάδα, με αποτέλεσμα όλοι τους να έχουν οικτρό τέλος και να είναι αξιολύπητοι. Χαρακτηριστική είναι η συνεδρίαση του πολεμικού συμβουλίου στη Ρώμη, 13 ημέρες πριν από την ιταλική εισβολή, στις 15 Οκτωβρίου 1940, υπό την προεδρία του Μπενίτο Μουσολίνι. Στη σύσκεψη συμμετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών κόμης Τσιάνο, ο υπουργός Στρατιωτικών στρατηγός Σόντου, ο αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων στρατάρχης Μπαντόλιο, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγός Ροάτα, και άλλοι αξιωματούχοι.

Ο στρατηγός Βισκόντι Πράσκα, που ηγήθηκε της επίθεσης, περιέγραψε την κατάσταση στην Αλβανία, δηλώνοντας ότι η επιχείρηση κατά της Ηπείρου θα ήταν έτοιμη να ξεκινήσει στις 26 Οκτωβρίου και προέβλεψε μια γρήγορη κατάληψη της περιοχής. Υπολόγιζε ότι οι ελληνικές δυνάμεις θα μπορούσαν να εξοντωθούν σε δέκα έως δεκαπέντε ημέρες, υπογραμμίζοντας την ευνοϊκή γεωγραφική διαμόρφωση της Ηπείρου.

Όμως, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική από τις προσδοκίες τους. Στις 28 Οκτωβρίου, η ελληνική αντίσταση ξέσπασε και οι Ιταλοί διαπίστωσαν ότι οι Έλληνες μάχονταν με απαράμιλλο θάρρος. Μόλις τρεις ημέρες μετά την εισβολή, οι ελληνικές δυνάμεις αντεπίδεσαν με επιτυχία. Μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, οι Έλληνες είχαν ανακαταλάβει τις συνοριακές διαβάσεις της Πίνδου, η ελληνική ενότητα και η θέληση για αντίσταση αντιτάχθηκαν στις ιταλικές δυνάμεις.

Ο Μπενίτο Μουσολίνι, ούτως ή άλλως, αντέδρασε στην κακή εξέλιξη της κατάστασης και αναδιοργάνωσε τη διοίκηση στην Αλβανία. Ο στρατηγός Πράσκα απομακρύνθηκε από τη θέση του, μόλις 12 ημέρες μετά την επίθεση. Ο Μουσολίνι το 1943, βλέποντας την ήττα πλησίον, διέταξε την εκτέλεση του Πράσκα, ο οποίος τελικά φυλακίστηκε για κάποιο διάστημα και στη συνέχεια προσπάθησε να δικαιολογήσει τις αποτυχίες του στην αυτοβιογραφία του.

Την ίδια ημέρα, ο στρατηγός Ουμπάλντο Σόντου ανέλαβε τη διοίκηση, διατάσσοντας την παύση των επιθετικών ενεργειών και τη λήψη θέσεων άμυνας. Ο Σόντου, γνωστός για την αγάπη του στη μουσική, αφιέρωνε χρόνο γράφοντας και παίζοντας μουσικές σε απομονωμένες περιοχές, την ώρα που οι Έλληνες προχωρούσαν στον πόλεμο.

Στη συνέχεια, ο Καβαλέρο, που ανέλαβε τη διοίκηση της Αλβανίας το 1941, κατάφερε να ανακόψει τη ελληνική προέλαση, αλλά χρειάστηκε τη βοήθεια των Γερμανών για να επιτύχει οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Το δράμα του πολέμου συνεχίστηκε, με τις δωρεές των Ιταλών να αποδεικνύονται μάταιες.

Πηγή: ethnos.gr