Ένα ελαττωματικό γονίδιο, που αφορά το DNA πολλών, ήρθε στο προσκήνιο με την πτώση της κυρίας Μαρινέλλας. Κάθε φορά που κάποιος μεγάλος καλλιτέχνης υποχωρεί, αποκαλύπτεται ένα αδηφάγο ενδιαφέρον για την άσχημη πλευρά της ζωής. Η κατάρρευση της δημοφιλούς αοιδού, ενός ιερού τέρατος για τους θαυμαστές της, συνέβη κάτω από τη σκιά του Ιερού Βράχου της Ακρόπολης, αποκαλύπτοντας τη διάθεση πολλών να παρακολουθούν και να συμμετέχουν σε τέτοιες αρνητικές εξελίξεις.

Η ειδική ηδονή που νιώθουν κάποιοι βλέποντας έναν άνθρωπο που έχει πετύχει και μεσουρανεί να υφίσταται μια τέτοια κατάρρευση είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αυτό το “γονίδιο” ελέγχει όχι μόνο τη ζωτική δραστηριότητα των κυττάρων αλλά και την ανθρωπιά μας, αποδεικνύοντας τον παραλογισμό της ανθρώπινης φύσης. Παράλληλα, ξυπνά μια θλιβερή πραγματικότητα: την πλήρη αδιαφορία ορισμένων για τις ζωές των ανθρώπων γύρω τους.

Η μία μέρα φέρνει τον άλλο, και η πτώση της Μαρινέλλας, αν και σπάνια, έφερε στην επιφάνεια πλήθος σχολίων και αντιδράσεων. Κάποιοι έσπευσαν να εκφράσουν την άποψή τους με έπαρση: «Τι το ‘θελε το Ηρώδειο στα 86 της;» Αυτή η καταγγελία οδηγεί σε σκέψεις για το πώς η κοινωνία μας αντιλαμβάνεται την ηλικία και την δημιουργικότητα. Είναι ενοχλητικό για κάποιους ανθρώπους να βλέπουν άτομα ηλικίας πάνω από 80 ετών να δημιουργούν και να ζουν παραγωγικά, όταν οι ίδιοι επικεντρώνονται στις αποτυχίες και τις ελλείψεις του παρελθόντος τους.

Η αίσθηση της ανακολουθίας μπορούσε να γίνει αισθητή σε όλους τους δέκτες που κλήθηκαν να εκφράσουν τη στήριξή τους ή να μοιραστούν τις προσωπικές τους εμπειρίες με την Μαρινέλλα. Αυτή η κατάσταση περιγράφει τους “καθημερινούς” ανθρώπους, οι οποίοι αναζητούν τρόπους να γεμίσουν τις άδειες μέρες τους, ξεχνώντας να αντιμετωπίσουν το δικό τους κενό.

Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, που έχει χαρακτηριστεί από επιτυχίες και αποτυχίες, αφήνει πίσω της ένα δυσανασχετίο κενό. Ένα κενό που διευρύνεται συνεχώς από τη συνεχιζόμενη ανυπαρξία αυθεντικών ανθρώπινων σχέσεων. Αυτός ο κόσμος, γεμάτος αδειανές ψυχές, καταλήγει να είναι το αποστροφή που μας περιβάλλει. Έτσι, ίσως κάποια μέρα να θέλουμε να αλλάξουμε ουρανό, αλλά απλώς δεν υπάρχουν δρόμοι για κάτι τέτοιο.

Πηγή: ethnos.gr